Piercing - (z ang., wym. pirsing; inaczej kolczykowanie, przekłuwanie) – Forma ozdabiania ciała, należąca do praktyk modyfikacji ciała.
Jak to wygląda?[]
Prawie każde standardowe przekłucie trwa około dwóch minut. W tym przekłucie skóry kilka sekund. Do wykonania takiego zabiegu używane są specjalne szczypce, które podtrzymują przekuwane miejsce oraz igły: igły wenflonowej bądź specjalnej igły iniekcyjnej. Miejsce jest przekłuwane i wprowadzony zostaje kolczyk.
Rodzaje przekłuć[]
Osobny artykuł: Rodzaje przekłuć
Rodzaje przekłuć
|
|
|
|
|
Rodzaje kolczyków[]
Osobny artykuł: Rodzaje kolczyków
Najpopularniejsze rodzaje kolczyków używanych do piercingu to kółko zapinane kulką (tzw. CBR z ang. captive bead ring), a także "podkówka" (circular barbell), "banan" (bananabell), "sztanga" (barbell) i sztanga powierzchniowa (surface bar), nazywane tak ze względu na kształt.
Zdrowie[]
Z medycznego punktu widzenia kolczykowanie ciała jest równoznaczne z jego okaleczaniem. Przekłucie, w którym umieszczono kolczyk, stanowi otwartą ranę, której gojenie jest długotrwałe. Z tego powodu w piercingu nie używa się biżuterii wykonanej ze srebra lub złota, jako metali niekorzystnie wpływających na proces gojenia. Do świeżych przekłuć używa się stali chirurgicznej 316L (bardziej polecana do zagojonych przekłuć ze względu na nikłą zawartość niklu), tytanu G23, bioplastu i PTFE. Są to materiały hipoalergiczne, pozbawione niklu (który najczęściej jest przyczyną uczuleń) oraz są biokompatybilne. Stal chirurgiczna powoli zostaje wypierana przez te, nowocześniejsze materiały. Przekłucie powinno być wykonane w warunkach sterylnych przez osobę wykwalifikowaną nazywaną piercerem, aby zminimalizować ryzyko zakażenia np. gronkowcem lub wirusem zapalenia wątroby typu C, wirusem zapalenia wątroby typu B, wirusem HIV.